|
نگاهی به 3 قسمت ابتدایی شگفتی این روزهای شبکه نمایش خانگی
مهندسی شده و استاندارد
::
18 خرداد 1401 ::
ماهنامه «برش های کوتاه»:
تا به حال پس از نمایش سه قسمت از سریال «یاغی» که بعد از ساخت چند مستند و فیلم «شنای پروانه»، اولین تجربه محمد کارت در زمینه سریال‌سازی است، با یک اثر استاندارد در همه ابعاد طرف هستیم. از کارگردانی تحسین برانگیز و مسلط و فیلمنامه مهندسی شده تا موسیقی و فیلمبرداری و تدوین و تیم بازیگری، بخصوص نقش‌آفرینی بالاتر از انتظار علی شادمان و امیر جعفری.
محمد کارت در فضاسازی و بازی گیری، همانطور که قبلا در «شنای پروانه» نشان داده بود، به خصوص در کارگردانی فصل‌های شلوغ مثل افتتاحیه (فرار کارگرهای اسی از دست مأموران) تا فصل‌های گود خاکی در قسمت اول، فصل فراری دادن «ابرا» از بیمارستان و همینطور فصل پایان بندی جایی که دایی‌های «ابرا» به روستا می‌آیند و «ابرا» را در یک تعقیب و گریز با خود می‌برند در قسمت دوم و در نهایت فصل معرفی طلا در باشگاه اسنوکر، رویارویی جاوید و اسی پس از رفتن «ابرا» به آلمان و فصل سورپرایز جاوید توسط خواهرش و ... در قسمت سوم همه و همه مسلط بر مدیومی می‌نماید که انتخاب کرده است.
استفاده درست و به جا از نمای بسته، میزانسن تحسین برانگیز با تنوع نما و قاب‌های مثال زدنی و نفس گیر که در این میان نقش تأثیرگذار تدوین را هم یادآور می‌شود از نقاط قوت «یاغی» تا پایان قسمت سوم است ...
>> برای مطالعه متن کامل مطلب
یا مطالب
فوق، نسبت به تهیه نسخه الکترونیک نشریه شماره
17
اقدام کنید
منبع:
اختصاصی سایت «برش های کوتاه»
328
-
سردبیر
|
کامنت های مرتبط با
مطلب فوق |
|
|
|
ارسال کامنت برای مطلب
فوق |
|
|
|
