|
زاویه دید خاکستری ِ مایل به بی‌رنگی ِ لنز دوربین «مجبوریم»
فیلمسیاسی: ابتذال فلاکت
::
18 خرداد 1401 ::
ماهنامه «برش های کوتاه»:
مهرزاد دانش منتقد و مدرس سینما زمانی در نقد فیلم «رسوایی» از واژه مرکب فیلمسیاسی استفاده کرد که الهام گرفته شده از واژه ابداعی دکتر کاووسی یعنی همان فیلمفارسی است. منطق زبانی و بیانی واژه مرکب بدین شکل است که واژه تازه تشکیل شده در شکل ماهوی خود دیگر آن معنای مستقل را نمی‌دهد و یک مفهوم جدید را در پس خروجی خود به وجود می‌آورد. در همین راستا فیلمسیاسی یعنی اثری که نه فیلم است و نه سیاسی است، درست همانند معنای فیلمفارسی. «مجبوریم» جدیدترین اثر رضا درمیشان در معنای کامل کلمه یک فیلمسیاسی مضمحل، پر از شعار و مضامین از مد افتاده است که تماماً می‌خواهد در پشت مضمونی سطحیِ به اصطلاح سیاسی‌اش یک برایند هنری برای خود دست و پا نماید. اما باید بگوییم که برخی فیلم‌های این چند سال گذشته سینمای ایران به سمت یک فراز ابتر در ساختار و اغراق در تکنیک و شوآف کردن مضامین مورد بازخورد ذره‌بینی اجتماع رفته‌اند تا به همین بهانه برای خود طرف اجتماعی و سیاسی و فرهنگی ببندند و تنها چیزی که این وسط قربانی خواهد شد نفس ماهوی خود آن طبقات و اقشار و اتمسفر است.
«مجبوریم» یک قصه در ظاهر اجتماعی با پرداخت و آسیب‌شناسی مسئله خیابان‌گردان، اعتیاد، ناهنجاری‌های مدنی، اجحاف بر حقوق زنان و تمام آن چیزهایی که بوی گزاره‌های جامعه‌ی امروز ایران را در دنبالچه‌ی خود یدک می‌کشد. ولی در امر چگونگی، فیلم از همان ابتدا در برابر موضع ساختی خود باخت می‌دهد و گویی لایه‌های بصری و تکنیکال اثر اسیر این مضامین‌اند، نه اینکه مضامین را دراماتیزه کرده و سپس به فرم دربیاورد. ...
>> برای مطالعه متن کامل مطلب
یا مطالب
فوق، نسبت به تهیه نسخه الکترونیک نشریه شماره
17
اقدام کنید
منبع:
اختصاصی سایت «برش های کوتاه»
300
-
سردبیر
|
کامنت های مرتبط با
مطلب فوق |
|
|
|
ارسال کامنت برای مطلب
فوق |
|
|
|
